Bazı insanlar vardır ne zaman nerede tanıştığınızı hatırlayamazsınız. Sanırsınız ki, doğuştan beri muhabbettiniz vardır. Anımsamaya çalışır, belleğinizi zorlarsınız…
Cemal abi de onlardan biri idi işte…
Cemal Abim, çok özel bir insandı. Bunu öyle laf olsun diye yazıyor değilim, gerçekten çok özel bir insandı. Sıra dışı birisiydi… Sosyal medyada onu tanıyanların yazdıklarına bakıyorum, ne kadar çok insanın yüreğine dokunmuş… Okuduklarıma inanıyorum, çünkü o yazılanların çoğunu ben de gördüm onda…
Mesleğe başladığım 2014 yılında tanıdım. İyi ki de tanımışım… Ondan çok şey öğreneceğim bir dosta sahip olmuştum. Tam kafa adamdı, her yaştan insanla anlaşabilir, sohbet edebilirdi, dağarcığında herkesle paylaşacağı bir şeyler vardı. İçten biriydi, samimiydi, insanların arkasından işler çevirmez, kimseye kin, garez gütmezdi. Malda, parada, pulda hiç gözü olmadı. Makam ya da para için hırs yapmadı, bunlar için ne birine yalvardı, ne de birisine zarar verdi. Yani söylediğinin veya yazdığının arkasında dimdik duran... Dürüst, samimi, onurlu ve omurgalı bir adam. Yani adam gibi adamdı. Aynı zamanda duygu adamıydı, duygusaldı. En sert yazılarında bile duygu vardı, o kıvrak kalemini şiir yazar gibi kullanırdı. Yazıları da öyleydi, şiir gibi yazardı. Kılıç kadar keskin yazıya duygu katınca, bambaşka bir şey çıkardı ortaya...
Ne yazık ki, genç yaşta kaybettik onu..! Oysa hâlâ hayatta imiş gibi geliyor bana. Dostluk, neşe ve samimiyet saçan o güler yüzü ile kapıdan içeri girecekmiş veya telefonla arayacakmış gibi bir his doğuyor zaman zaman... Ne yazık ki, onu kaybettik. Acı olan gerçek bu. Onu ne kadar arasak da, özlesek de kaybettik...
Cemal abim hakkında düşündüklerimi, belki de istediğim gibi dile getiremedim. Hakkında yazılacak çok şey var belki ama O’nu anlatmak öyle zor ki...
Kelimeler yetmez Cemal Abi’yi anlatmaya...
Neyse onu tanıyan tanıyor zaten. Onu tanıyan ve bilenlerin bu satırlara ihtiyacı yok. Onu tanımanın mutluluğunu ve onurunu yaşadım, yaşamaya da devam edeceğim.
Elveda Cemal Abim, Ben de biliyorum, bu ayrılığa çare bulunmaz artık ama bize kattıklarınla, biriktirdiklerimizle seni unutmayacağız. Bizler şanslıyız seni tanıdık. Hakkımız varsa helal, mekanın cennet olsun. Başımız sağolsun...
Bahattin Arslan
Kaynak: Haber Merkezi
Cemal abi de onlardan biri idi işte…
Cemal Abim, çok özel bir insandı. Bunu öyle laf olsun diye yazıyor değilim, gerçekten çok özel bir insandı. Sıra dışı birisiydi… Sosyal medyada onu tanıyanların yazdıklarına bakıyorum, ne kadar çok insanın yüreğine dokunmuş… Okuduklarıma inanıyorum, çünkü o yazılanların çoğunu ben de gördüm onda…
Mesleğe başladığım 2014 yılında tanıdım. İyi ki de tanımışım… Ondan çok şey öğreneceğim bir dosta sahip olmuştum. Tam kafa adamdı, her yaştan insanla anlaşabilir, sohbet edebilirdi, dağarcığında herkesle paylaşacağı bir şeyler vardı. İçten biriydi, samimiydi, insanların arkasından işler çevirmez, kimseye kin, garez gütmezdi. Malda, parada, pulda hiç gözü olmadı. Makam ya da para için hırs yapmadı, bunlar için ne birine yalvardı, ne de birisine zarar verdi. Yani söylediğinin veya yazdığının arkasında dimdik duran... Dürüst, samimi, onurlu ve omurgalı bir adam. Yani adam gibi adamdı. Aynı zamanda duygu adamıydı, duygusaldı. En sert yazılarında bile duygu vardı, o kıvrak kalemini şiir yazar gibi kullanırdı. Yazıları da öyleydi, şiir gibi yazardı. Kılıç kadar keskin yazıya duygu katınca, bambaşka bir şey çıkardı ortaya...
Ne yazık ki, genç yaşta kaybettik onu..! Oysa hâlâ hayatta imiş gibi geliyor bana. Dostluk, neşe ve samimiyet saçan o güler yüzü ile kapıdan içeri girecekmiş veya telefonla arayacakmış gibi bir his doğuyor zaman zaman... Ne yazık ki, onu kaybettik. Acı olan gerçek bu. Onu ne kadar arasak da, özlesek de kaybettik...
Cemal abim hakkında düşündüklerimi, belki de istediğim gibi dile getiremedim. Hakkında yazılacak çok şey var belki ama O’nu anlatmak öyle zor ki...
Kelimeler yetmez Cemal Abi’yi anlatmaya...
Neyse onu tanıyan tanıyor zaten. Onu tanıyan ve bilenlerin bu satırlara ihtiyacı yok. Onu tanımanın mutluluğunu ve onurunu yaşadım, yaşamaya da devam edeceğim.
Elveda Cemal Abim, Ben de biliyorum, bu ayrılığa çare bulunmaz artık ama bize kattıklarınla, biriktirdiklerimizle seni unutmayacağız. Bizler şanslıyız seni tanıdık. Hakkımız varsa helal, mekanın cennet olsun. Başımız sağolsun...
Bahattin Arslan
